Disclaimer

De bijdragen aan het maatschappelijke debat, zoals op dit blog gepubliceerd, zijn bedoeld als ondersteuning van het recht op vrije meningsuiting. Mocht u desondanks in uw eer of goede naam aangetast worden, of nog erger dat u door deze teksten gekwetst wordt, lees dan eerst even de bijgaande disclaimer.

Wednesday, April 11, 2012

Het verdriet van Anja


Het komt nooit meer goed. Jullie hebben Anja heel verdrietig gemaakt en Anja heeft ons een beetje verdrietig gemaakt. Gisteravond heb ik mijn gloednieuwe IKEA-Billy-kast ingeruimd en toen ik bij de boeken van Anja kwam, toen zei mijn vrouw: "Gooi die maar weg, want ze heeft de feministische strijd verraden". Zo erg is het dus al geworden. Dat we boeken van tante Anja weg moeten gooien. Heb ik natuurlijk niet gedaan. Ik wel wel graag weten wat Anja over de grote voorzitter Mao geschreven heeft. Al was het alleen maar om haar daar mee om de oren te kunnen slaan. Zoals wij haar ook om de oren gaan slaan met wat ze nu weer over de Hamas-leider Haniye schrijft en over Ahmadinedjad.

Ene Jan Jansen gooit in de Elsevier Anja heel ongenuanceerd op één hoop met anti-semieten als Günter Grass en Dries van Agt. Hoe durft ie?





Vervolgens vragen enkele bezorgde vrouwen als Lina Borst zich op Facebook af, of Anja nog wel tegen deze vuilspuiterij kan. Wat denk je dat Anja antwoord? "Ik kom uit de hulpverlening..". Dus ze ziet ons intussen als patienten en zij is de hulpverleenster. God beware mij , dat Anja ooit aan mij hulp zou moeten verlenen. De engel des Doods is er niets bij.

2 comments:

Keesjemaduraatje said...

Update op Anja haar Facebook site:"Zolang jij het gevoel hebt dat je bepaalde mensen kunt bereiken lijkt het mij de moeite. Met mensen met wie ik dat gevoel heb geef ik het ook nog niet op. Ik heb het nu wel over de internet-huftertjes. Die bereik je sowieso heel erg zelden. In de jaren dat ik les gaf aan hulpverleners had ik wel eens mensen in de groep - ik herinner me een vrouw die echt authentiek antisemitisch was. Toen ik met haar aan het werk ging kwam ze er achter dat ze zich als arbeidersmeisje ontzettend gekwetst gevoeld had door de rijke mensen aan de overkant. En dat waren joden. Zo had zich dat in haar hoofd vastgezet: ze kijken op mij neer omdat zij denken dat ze beter zijn dan ik en dat doen ze omdat ze joden zijn. En daar kun je een heel verhaal van maken, want tja, het uitverkoren volk enzo. Ze was eigenlijk zelf heel verbaasd om dat te merken, en wat zij nodig had was dat ze erkenning kreeg dat ze slecht behandeld was, en het niet had verdiend dat wie dan ook op haar neer keek. Daar moest ze toen ontzettend over huilen en dat loste echt wat op. Zo denk ik dat veel van de huftertjes die tekeer gaan tegen 'moslimknuffelaars' en 'linkse elite' heel wat oude kwetsuren hebben waar ze erkenning voor zouden moeten krijgen, in plaats van dat ze die wrok blijven koesteren alsof dat 'de waarheid' is - maar ja, dat kan alleen in persoonlijk contact, en met mensen die in principe bereid zijn om naar zichzelf te kijken - dat kun je van hulpverleners vragen. Maar niet aan de huftertjes op het net die zo'n behoefte hebben aan een vijand - daar zie je vaak het mechanisme van lui waarvan ik vermoed dat ze een stevig minderwaardigheidsgevoel hebben, en veel behoefte aan erkenning en aandacht, die in plaats van iets te doen waarmee ze dat krijgen liever proberen hun vijand van keuze omlaag te halen. In de trant van negatieve aandacht is ook aandacht, dan ben ik ook belangrijk. Je merkt het vaak: dat 'jij denkt zeker dat je beter bent' kruipt vaak door de kieren, ook al denk ik helemaal niks over zo iemand. Nou ja, dat 'bewustwordingswerk' werk heb ik twintig jaar met veel plezier gedaan en het was altijd feest als ik ook een paar van mijn eigen vooroordelen op kon ruimen. Dat bedoel ik - dat soort onderwijs, gerelateerd aan de anti-racisme en vrouwenbeweging, ik weet niet waar je dat nog vindt." Originele tekst.

vanhetgoor said...

Het is niet zo'n vreemd idee om de boeken van Anja Meulenbelt toch maar weg te sodemieteren. Men heeft er niets meer aan. Niemand heeft er nog iets aan! Zelfs als het vroeger misschien nog enig nut zou kunnen hebben gehad, nu weten we beter. Vroeger leek het er op dat Anja Meulenbelt wellicht de intentie had om vrouwen te bevrijden, nu weten wij inmiddels dat het niet zo is. De ontwikkeling die Anja Meulenbelt heeft doorgemaakt is van 'goed bedoeld' afgezakt naar 'met kwade bedoelingen' en de kans dat deze aftakeling ook bij de lezers van haar boeken zal optreden is niet uitgesloten.

Nu wil ik Anja Meulenbelt niet vergelijken met anderen die wel inspirerend kunnen schrijven. Toch bestaat de kans dat zij invloed zou kunnen uitoefenen op het lezers publiek. Gesublimeerde teksten kunnen voor de drommel wel kwaad aanrichten. Ook al zit er op het eerste gezicht geen onderliggende boodschap in. Ik denk dat de boeken van Anja Meulenbelt ziekmakend zijn. Het is beter om die boeken te verbranden dan om bij het oud papier te gooien.

Het is wel cynisch, een boekverbranding voor de boeken van Anja Meulenbelt. Tenslotte waren het háár vrienden die zich schuldig maakten aan de eerdere boekverbrandingen. Want de moslims hebben destijds de allergrootste bibliotheek in Alexandrië in de hens gezet. De andere vrienden van Anja, de joden-haters en Nazi's, hebben op straat de boeken van joden verbrand. Maar dat was destijds gericht op de kennis die in die boeken staat! Kennis die mensen vrij maakt. Aanzet tot ontwikkeling! In de boeken van Anja Meulenbelt staat niets wat daar toe leidt. Kennelijk is het eerder exact het tegenovergestelde. De boeken van Anja Meulenbelt maken dom en zorgen er voor dan vrouwen hun onderdrukking leren accepteren en verwerken zodat zij betere vrouwen voor moslims kunnen zijn. Daarom is verbranden van die troep het beste wat je er mee kan doen. Samen met Mein Kampf en de Koran mogen alle boeken van Anja Meulenbelt in de open haard worden gesmeten. Dan heeft men er meer warmte van dan er ooit in de teksten te lezen is geweest.